Tv-serie ‘Alone’: een metafoor voor het leven

SPOILERS - SPOILERS - SPOILERS!!!!!!

Heb je nog niet gekeken naar de serie en wil je dat graag nog doen zonder verrassingen?

Lees deze blogpost dan niet. je bent gewaarschuwd, want ik verklap wie de winnaar is :)

Oké, de opzet van deze tv-serie is eenvoudig: 8 Vlamingen worden moederziel alleen in de wildernis van Lapland gedropt. Ze moeten overleven in hun eentje, van het plukken van bessen en vangen van vis. Vijf mannen en drie vrouwen. Wat zich ontplooit, is zo mooi om te zien. Niet de beste skills en kennis blijken doorslaggevend, het is de persoon die zich het meest amuseert, die wint.

MINDSET IS ALLES
Dit experiment toont nog maar eens aan hoe belangrijk onze mindset is. En dat zeg ik niet als persoon die zelf altijd de beste mindset heeft (ik zou er trouwens geen halve dag overleven, ik kan niet tegen honger en kou hihi, dus massa’s respect voor alle deelnemers). Maar het is zo boeiend om te zien hoe positief denken je zover kan brengen.

Als je alleen zit midden in de natuur, heb je veel tijd om na te denken. Er zijn minder prikkels van de buitenwereld, ja, maar je eigen gedachten over jezelf, die zijn wel scherper en luider. En dan kan je maar beter fijne gedachten hebben over jezelf. Jezelf goed kennen én aanvaarden zoals je bent.

Het viel me op dat degenen die het snelst afvielen, degenen waren

• die het gevoel hadden dat ze iets moesten bewijzen tegenover anderen en dat als motivatie hadden om deel te nemen (een motivatie buiten zichzelf). Ze vonden van zichzelf dat ze dat ‘moesten kunnen’. Ze hadden zichzelf veel druk opgelegd.

• bij wie er een aantal dingen waren misgelopen en die daardoor negatief waren beginnen denken en in die gedachten verstrikt raakten

• die het misschien minder gewoon waren om alleen te zijn

Het is moeilijk om uit een negatieve gedachtestroom te geraken, zeker als je ergens helemaal in je eentje zit. En je hebt nog geen veilig nestje gebouwd voor jezelf én in jezelf.

En dan was er Suzan. Zij deed niet gewoon mee aan het experiment. Ze leefde daar. In het begin had ze nog wat faalangst, maar eens ze bezig was aan het bouwen van haar shelter, kwam er iets anders naar boven: plezier en spel. Ze was niet alleen bezig met overleven, maar ook met zich amuseren. Ze zag en vond verhalen rondom zich. Maakte kralen van de ruggengraat van een zalm. Genoot.

Ze leefde in de natuur, met de natuur, gaf met veel liefde ingewanden aan een vos die ze nooit zag, was verwonderd over de botten die ze vond, maakte een echt nestje van haar shelter, bijna een peperkoeken huisje. Ze was vol liefde over haar omgeving en het gekke is: de natuur gaf aan haar terug, in overvloed! Er spoelden maar liefst 160 kleine visjes op haar strand aan en ze had ze maar voor het oprapen. Geen toeval, toch? Echt prachtig geschift mooi, vond ik dat.

Ik voel dat ik ook meer zo wil leven.

M’n eigen knusse huisje bouwen binnenin de woeste natuur die het leven is. Spelen, genieten van wat er is. Die trein nemen met negatieve gedachten is zo makkelijk, ik zit er zelf zo vaak op. En dan weet ik niet meer waar ik naartoe aan het rijden ben, waarom in godsnaam en vooral: waarom ik me zo slecht voel.

Dan moet ik terug naar de essentie: naar m’n hutje. M’n veilige nestje binnenin mezelf. Het binnenin mezelf veilig maken. Er spelen, mezelf blij maken, creëren. Leven en genieten voor mezelf.

EVENWICHT

Wat ik ook zo mooi vond, is hoe belangrijk het evenwicht is tussen doen en rusten, tussen je mannelijke en je vrouwelijke energie. Alle knowhow en skills hebben is nutteloos als je niet met jezelf alleen kan zijn, als je niet kan genieten van wat je aan het doen bent. Als de emoties die bovenkomen wanneer je écht alleen bent met jezelf, te groot worden. Dan moet je zacht kunnen zijn voor jezelf. Want alleen zijn is confronterend. Dan pas zie je of je wel vrienden met jezelf bent of dat je vooral teleurgesteld bent. En wanneer je fouten maakt, je jezelf kan vergeven of niet.

En anderzijds kan je niet overleven op mindset alleen. Je kan niet overleven als je geen vis durft doden, want dan is je maag te leeg en nemen je krachten af.

Het evenwicht vinden tussen dingen durven doen, durven falen en rust nemen: niets doen, spelen om te spelen, gewoon zijn. Het evenwicht bewaren tussen doen en zijn. En die uitgaande en terugtrekkende flows volgen. Dat is de kunst. Dat is het geheim. Geen verzet. Gewoon meegolven.

En Suzan heeft dat allemaal prachtig gedaan. (De andere kandidaten ook hoor, maar ik focus nu even op haar). Ze heeft me echt geïnspireerd. Om meer die thuis in mezelf te voelen en te voeden. Stevige fundamenten te bouwen waarop ik kan terugvallen in de natuur, in de wereld.

Het programma is zo’n mooie metafoor voor het leven. Het doel van het leven is uiteindelijk gewoon om je eigen nestje te bouwen, daarin te spelen en te genieten, zodat je je staande weet te houden temidden van de jungle die het leven is. Amen!

‘Alone’ staat op Streamz.